zelfreflectie en nog meer pinguins.

2-2-15 Ancud (Chiloé)

Vandaag kwam ik tot een schrikbarende conclusie, ik ben het halverwegepunt van mijn reis sinds gisteren gepasseerd. Dit kwam nogal als een schrik bij mij omdat ik ondertussen wel het idee heb wat langer van huis weg te zijn, maar niet dat ik inmiddels al meer dan drie maanden reizende ben. Ik ben zelf tamelijk trots op dit feit gezien ik voordat ik vertrok enorme twijfels had of ik het wel aan kon om zo lang weg te zijn. Wie mijn eerste blog nog kan herineren kan zien hoe moeilijk het voor me was om daadwerkelijk weg te gaan op het punt dat ik op de dag van vertrek daadwerkelijk me ziek voelde. De twijfels zijn ondertussen natuurlijk al lang en breed weg en heb het nu zeer naar mijn zin. Hierdoor ben ik toch trots dat ik mijzelf er toe heb gezet om zo iets als een zes maanden durende reis te ondernemen, waar ik aan de ene kant naar uit keek maar aan de andere kant enorm bang voor was. Al gaat de tijd wel iets trager dan in het begin, de tijd lijkt hier nog steeds voorbij te vliegen. Dit geeft mij nogal een gemixed gevoel, aan de ene kant wil ik nog lang niet naar huis want er is hier nog zoveel te zien en het reizen is zo fijn. Aan de andere kant begin ik langzaam aan steeds meer dingen van thuis te missen. Het gaat daarbij om de kleine dingen in het leven die het zoveel makkelijker maken en niet te vergeten jou mijn eerwaarde lezer (tenminste ik ga er vanuit dat mijn blog uitsluitend wordt gelezen door vrienden en familie, zo niet: welkom!). Goed deze dingen maken nog steeds niet dat ik naar huis wil, maar misschien is als deze trend door gaat het einde van mijn trip minder erg dan ik in eerste instantie denk. Goed dit soort zelfreflectie is het onhebbelijke en automatische gevolg van dit soort mijlpalen, laat ik ter zake komen.

Als je in een hostel zit en een beetje praat komen je mede reizigers vaak met advies naar welke plekken je het beste toe kunt gaan. Zo ben ik naar een aantal locaties al geweest op aanrade van mijn mede reizigers (Arica en de spookstad Humberstone zijn voorbeelden hiervan). Een plek die veel van mijn reizigers mij hebben aangeraden is het eiland Chiloé die ik daarom bij deze ook maar heb aangedaan. Mijn mede reizigers hebben het eiland aangeprezen als een soort paradijs op aarde, en al wil ik niet ontkennen dat dit een mooie rustgevende plek is, de aanmoedigingen waren ietwat overdreven. Chiloé is echter wel een eiland met erg veel natuur. Het is bekend vanwege het feit dat dit eiland vele walvissen aantrekt. Al ben ik op een locatie geweest waar ze menigmaal worden gezien heb ik er helaas nog geen enkele mogen ontdekken. Een ding dat ze hier wel in grote hoeveelheden hebben tot mijn grote vreugd zijn pinguins! Er zijn rond het eiland van Chiloé meerdere koloniën van pinguins te ontdekken. Niet alleen zijn hier koloniën van de befaamde humboldtpinguins maar ook van de magelhaenpinguins kan je hier vinden. Ik ben gisteren aangekomen op ancud de tweede stad van Chiloé en ben op dezelfde dag op een tour gegaan die georganiseerd werd door het hostel waarin ik slaap (zeer goed hostel overigens). De tour was zeer leuk met zeer veel pinguins. De aandachtige volger van mijn blog weet dat ik eerder een tour heb gedaan waar ik pinguins heb gezien. Al is deze tour zeker minder spectaculair dan een tour van de bellestas, ik heb zeker veel meer pinguins gezien. De bellestas had maar één kolonie, ik had dus in totaal zo´n acht pinguins gezien aldaar. Op deze tour heb ik er echter tientallen gezien, naar mijn eigen schatting denk ik dat het in totaal zo´n 100 waren. Zeer indrukwekkend en voor een enorme pinguin fan zoals ik, erg leuk. Daarmee is het ommetje naar Chiloé het zeker waard geweest.