Onder de zee

Plots zit ik met één loze reisdag waarin ik niet veel te doen heb (hier kom ik later nog op terug). Perfect moment om mijn reisblog bij te werken.

Ik wil het vandaag hebben over voor mij een zeer bijzondere ervaring. In Ko Kut ben ik voor het eerst in mijn leven gaan duiken. Na mijn ontbijt op te hebben gegeten rijdt een auto de oprit op van mijn guesthouse. Deze auto brengt mij naar de haven van Ko Kut zo'n 30 minuten verder op. Daar staat een boot mij en een drietal andere reizigers mij op te wachten. Ik ga aan boord. Naar de ankers zijn trossen zijn gelost wordt het tijd is het tijd voor het papierwerk. Veel vragen over mijn gezondheid en over formulieren om aansprakelijkheid af te dichten. Daarna volgt een korte uitleg over duiken en een aantal veiligheidsinstructies. Na dat dit klaar is komt de boot op haar plek aan. Het duikersschap gaat aan. Na in water te zijn gestapt is het tijd om de theorie in praktijk te brengen. We gaan langzaam over water. Hier kom ik tot en grote ontdekking over mijzelf. Hoewel ik met gewichten ben verzwaard wil ik maar niet onder gaan. Schijnbaar ben ik erg goed in drijven. Na wat extra gewichten, een daarna nog meer gewichten kom ik eindelijk onder. Mijn eerste reflex als ik onder ben is shit hier kan ik niet ademen! Ik zwem weer naar boven. Poging twee heb ik het reflex onderdrukt. Ik ben onder eenmaal onder doe ik wat oefeningen. Als dat goed gaat gaan we verder. Het is erg onwennig hoewel maar het marineschoon is erg indrukwekkend. We zijn bij een koraal aangekomen met erg veel het bruist van het leven vissen van allerlij maten, ook erg veel zeegels die ik als de pest probeer te vermijden. Met moeite. Na een klein uurtje duiken is het de weer tijd het schip in te gaan. Tijd voor de lunch. Na de lunch zijn we nog wat gaan zwemmen. Daarna werd het tijd voor de tweede duik. Dit ging een stuk beter dan de eerste. Ik kwam er achter dat de reden dat ik zo onwennig dook was omdat mijn ademhaling niet goed was. Waardoor ik telkens weer omhoog dreef. Ik weet niet of het was omdat ik alles beter onder de knie had of dat we ergens anders doken, de tweede duik was nog een stuk indrukwekkender dan de eerste, er waren zoveel vissen, zoveel leven, het water was zo helder. We doken door gigantische scholen met vissen en allerlei ander schoon. Al met al een prachtige ervaring. Het is eigenlijk een absurde ervaring om adem te halen onder water. Je realiseerd je eigenlijk niet hoeveel leven er onder water is. Al met al een zeer absurdistische maar tegelijkertijd een zeer mooie ervaring. Hoewel dit een zogenaamde fundive was heeft dit wel mijn interesse gewekt om in de toekomst mijn brevet te halen. Hopelijk is het daar even indrukwekkend als hier.

Dit avontuur had echter één nadeel. Het duiken was natuurlijk niet gratis, NS te hebben betaald kwam ik er achter dat op Ko Kut mijn pinpas niet wordt geaccepteerd. Zodoende ben ik noodgedwongen mijn avonturen op Ko Kut een dag te verkorten, gezien ik als heb geregeld om morgen naar Cambodja te gaan zit ik een dagje extra in Trat (een toeristisch niet bijzondere stad vlak bij de grens).