De Inca trail
Sorry dat dit verhaal niet eerder online staat. Mijn plan was om dit verhaal gisteren te publiceren, maar toen werd ik geveld door een broodje falafel (lees: voedselvergiftiging). Maar dit past misschien goed in het thema van het verhaal: niets loopt als gepland.
20-04-2015: de heilige vallei
Dag 1:
Hoe goed je ook je best doet, je kan je nooit overal op voorbereiden! 1) Ik had mijn Inca trail gepland tijdens de droge periode. Maar zoals je al kunt raden duurt het regenseizoen als gevolg van extreme weersomstandigheden langer dan normaal. Wat opzich niet erg is behalve dat door deze weersomstandigheden onze derde kampeerplek is vernietigd waardoor we de afstand die we normaal in vier dagen lopen nu in drie moeten doen. Dit is opzich niet erg gezien ik 2) gepland had om in top vorm te zijn voor mijn Inca trail. Echter ik ben al enkele dagen ziek door een stevige verkoudheid met keelontsteking en griep. Het gevolg van deze pech is dat voor mij de eerste dag, die bekend staat als een makkelijke "trainingsdag" voor mij erg zwaar was. Het positieve is dat ik het heb overleeft, maar dit maakt me wel erg bang voor morgen. Morgen staat namelijk de zwaarste dag op het programma! Met vooral heel veel geklim! Maar goed ik heb een smak geld betaald, dus ik zorg er wel voor dat ik het red! Voordeel ik ben niet de slechtste van de groep, ik zat vandaag in een groepje van vier die evenals ik, niet goed mee kwam. Ik ben dus niet alleen in de achterhoede.
21-4-2015: heilige vallei
Dag 2:
Gelukkig kan alles erg snel omslaan. Hoewel in gisteren de trainingsdag nauwelijks door kwam, heb ik vandaag de dag verdomd goed verteerd! Laat er geen vergissing in zijn, de dag was zwaar! Toch, om één of andere reden was ik aan het eind van de dag en stuk fitter dan gisteren. Een helpende factor hierin is dat ik iemand heb ingehuurd om mijn tas te dragen, dit leek mee wel verstandig gezien ik het gisteren zo zwaar had. We begonnen vanochtend voor dag en dauw aan de beklimming van de befaamde, of beter gezegd beruchte, pas van de doodde vrouw. Dit betekende een beklimming van 900 meter naar een niveau van 4200 meter hoogte. De beklimming was zwaar gezien er weinig plattere gedeeltes te bekennen waren, dit in combinatie met de ijle lucht maakt de pas om het mild uit te drukken: zwaar! Maar goed de aankomst is erg voldoenend en de weg er naar toe is spectaculair mooi. Na een lange daling stond de beklimming van de minder origineel genoemde tweede pas op het programma. Deze was gelukkig een stuk minder zwaar. Daarna was het een afdaling tot ons kamp.
Mijn strategie heeft denk ik goed geholpen, loop niet je eigen tempo (ik kan dit scheinbaar niet) volg iemand wiens tempo je goed kan volhouden. Verder doe het langzaam aan maar blijf gaan! Goed het zware gedeelte zit er op! Vanaf hier is er geen beklimming meer van enige naam en is het voornamelijk "Peruaans plat" (gloeiend) of dalend. Het moet nu heel gek lopen wil ik het niet meer halen. Maar goed alles is al gek gelopen.
22-4-15: Aguas Caliente/ Machu Pichu pueblo.
Dag 3:
Ik heb het gehaald! De route van vandaag was niet al te zwaar en niet zeer boeiend. Nouja er was één voorval. In een afdaling begon ik me ineens erg duizelig te voelen. Ik had geen idee wat er aan de hand was maar het werd steeds erger. Iedereen vroeg me of ik wel goed gedronken had, dit was het geval. Goed ik voelde me steeds slechter en besloot daarom maar op de laatste groep te wachten. Deze kwam op het lumineuze idee dat het misschien met voedsel te maken had en gaf me een energiebar. Dit bleek te helpen. Het was klaarblijkelijk wat men in wielertermen een hongerklop noemt, een gebrek aan snelle energie. De energiebar gaf me genoeg energie tot aan lunch, daarna was alles beter. Verder geen bijzondere voorvallen, behalve dan dat het einde van de route dwars door Machu Pichu liep. Wat een adembenemend gezicht en zeer belonend! Hier hebben we al deze moeite voor gedaan en dat is het zeker waard geweest. Veel tijd om de ruïne verkennen hadden we echter niet. Paar foto's en dan weer verder. Morgen staat Machu Pichu op het programma, vandaag zijn we slechts op doortocht.
23-4-2015 Aguas Caliente/Machu Pichu pueblo.
Het is de laatste dag met slechts één programmapunt: Machu Pichu. Wat een ongelofelijke plek. Groot, indrukwekkend en in zeer goede conditie. God zij dank dat de Spanjaarden deze plek nooit gevonden hebben! Ik heb vandaag erg veel geleerd over de Inca beschaving en Machu Pichu. Dit heeft mij nieuw respect gegeven voor de Inca beschaving, en geloof me, mijn respect was al groot! Hoe geweldig dat een beschaving zo iets moois kan bouwen in de bergen van Peru! Woorden schieten te kort, hopelijk zeggen de foto's meer.
Ik ben nu aan het wachten op mijn trein en er rest mij niets anders dan wat algemene dingen te schrijven over de Inca trail.
- De poorters, de mensen die al ons eten, onze tenten en op de tweede dag mijn spullen hebben gedragen zijn geweldig! Ze lopen de route twee keer zo snel als wij, maar dragen 40 kilo aan spul op hun rug (ik weet niet hoeveel het echt is maar in ieder geval veel!), niets dan respect!
- De kok is een tovenaar! Hij maakt met beperkte middelen de lekkerste voedsel op aarde. Hoe hij wat hij op tafel zette zonder toverkunst, mag Joost weten.
- Zonder Machu Pichu is de Inca trail al spectaculair! Mooi uitzicht, geweldige ruïnes! En het is bijzonder te ervaren wat de Inca beschaving hebben ervaren.
Goed nu moet ik stoppen anders mis ik nog de trein.
20-04-2015: de heilige vallei
Dag 1:
Hoe goed je ook je best doet, je kan je nooit overal op voorbereiden! 1) Ik had mijn Inca trail gepland tijdens de droge periode. Maar zoals je al kunt raden duurt het regenseizoen als gevolg van extreme weersomstandigheden langer dan normaal. Wat opzich niet erg is behalve dat door deze weersomstandigheden onze derde kampeerplek is vernietigd waardoor we de afstand die we normaal in vier dagen lopen nu in drie moeten doen. Dit is opzich niet erg gezien ik 2) gepland had om in top vorm te zijn voor mijn Inca trail. Echter ik ben al enkele dagen ziek door een stevige verkoudheid met keelontsteking en griep. Het gevolg van deze pech is dat voor mij de eerste dag, die bekend staat als een makkelijke "trainingsdag" voor mij erg zwaar was. Het positieve is dat ik het heb overleeft, maar dit maakt me wel erg bang voor morgen. Morgen staat namelijk de zwaarste dag op het programma! Met vooral heel veel geklim! Maar goed ik heb een smak geld betaald, dus ik zorg er wel voor dat ik het red! Voordeel ik ben niet de slechtste van de groep, ik zat vandaag in een groepje van vier die evenals ik, niet goed mee kwam. Ik ben dus niet alleen in de achterhoede.
21-4-2015: heilige vallei
Dag 2:
Gelukkig kan alles erg snel omslaan. Hoewel in gisteren de trainingsdag nauwelijks door kwam, heb ik vandaag de dag verdomd goed verteerd! Laat er geen vergissing in zijn, de dag was zwaar! Toch, om één of andere reden was ik aan het eind van de dag en stuk fitter dan gisteren. Een helpende factor hierin is dat ik iemand heb ingehuurd om mijn tas te dragen, dit leek mee wel verstandig gezien ik het gisteren zo zwaar had. We begonnen vanochtend voor dag en dauw aan de beklimming van de befaamde, of beter gezegd beruchte, pas van de doodde vrouw. Dit betekende een beklimming van 900 meter naar een niveau van 4200 meter hoogte. De beklimming was zwaar gezien er weinig plattere gedeeltes te bekennen waren, dit in combinatie met de ijle lucht maakt de pas om het mild uit te drukken: zwaar! Maar goed de aankomst is erg voldoenend en de weg er naar toe is spectaculair mooi. Na een lange daling stond de beklimming van de minder origineel genoemde tweede pas op het programma. Deze was gelukkig een stuk minder zwaar. Daarna was het een afdaling tot ons kamp.
Mijn strategie heeft denk ik goed geholpen, loop niet je eigen tempo (ik kan dit scheinbaar niet) volg iemand wiens tempo je goed kan volhouden. Verder doe het langzaam aan maar blijf gaan! Goed het zware gedeelte zit er op! Vanaf hier is er geen beklimming meer van enige naam en is het voornamelijk "Peruaans plat" (gloeiend) of dalend. Het moet nu heel gek lopen wil ik het niet meer halen. Maar goed alles is al gek gelopen.
22-4-15: Aguas Caliente/ Machu Pichu pueblo.
Dag 3:
Ik heb het gehaald! De route van vandaag was niet al te zwaar en niet zeer boeiend. Nouja er was één voorval. In een afdaling begon ik me ineens erg duizelig te voelen. Ik had geen idee wat er aan de hand was maar het werd steeds erger. Iedereen vroeg me of ik wel goed gedronken had, dit was het geval. Goed ik voelde me steeds slechter en besloot daarom maar op de laatste groep te wachten. Deze kwam op het lumineuze idee dat het misschien met voedsel te maken had en gaf me een energiebar. Dit bleek te helpen. Het was klaarblijkelijk wat men in wielertermen een hongerklop noemt, een gebrek aan snelle energie. De energiebar gaf me genoeg energie tot aan lunch, daarna was alles beter. Verder geen bijzondere voorvallen, behalve dan dat het einde van de route dwars door Machu Pichu liep. Wat een adembenemend gezicht en zeer belonend! Hier hebben we al deze moeite voor gedaan en dat is het zeker waard geweest. Veel tijd om de ruïne verkennen hadden we echter niet. Paar foto's en dan weer verder. Morgen staat Machu Pichu op het programma, vandaag zijn we slechts op doortocht.
23-4-2015 Aguas Caliente/Machu Pichu pueblo.
Het is de laatste dag met slechts één programmapunt: Machu Pichu. Wat een ongelofelijke plek. Groot, indrukwekkend en in zeer goede conditie. God zij dank dat de Spanjaarden deze plek nooit gevonden hebben! Ik heb vandaag erg veel geleerd over de Inca beschaving en Machu Pichu. Dit heeft mij nieuw respect gegeven voor de Inca beschaving, en geloof me, mijn respect was al groot! Hoe geweldig dat een beschaving zo iets moois kan bouwen in de bergen van Peru! Woorden schieten te kort, hopelijk zeggen de foto's meer.
Ik ben nu aan het wachten op mijn trein en er rest mij niets anders dan wat algemene dingen te schrijven over de Inca trail.
- De poorters, de mensen die al ons eten, onze tenten en op de tweede dag mijn spullen hebben gedragen zijn geweldig! Ze lopen de route twee keer zo snel als wij, maar dragen 40 kilo aan spul op hun rug (ik weet niet hoeveel het echt is maar in ieder geval veel!), niets dan respect!
- De kok is een tovenaar! Hij maakt met beperkte middelen de lekkerste voedsel op aarde. Hoe hij wat hij op tafel zette zonder toverkunst, mag Joost weten.
- Zonder Machu Pichu is de Inca trail al spectaculair! Mooi uitzicht, geweldige ruïnes! En het is bijzonder te ervaren wat de Inca beschaving hebben ervaren.
Goed nu moet ik stoppen anders mis ik nog de trein.
Mijn complimenten voor je stukjes en de regelmaat waarmee ze gepost werden. Tot snel!
Liefs, Ruth