het echte Peru
19 november 2014 - Cuzco, Peru
6-11-14 Cuzco
Nu ben ik niet een persoon die tot in het kleinste detail alles wat ik op een dag beleef opschrijf. Ten eerste omdat ik dat niet wil prijsgeven maar nog belangrijker omdat jullie dat niet interessant vinden. Gisteren was echter was en dag vol met avonturen die ook graag met jullie deel (en hopelijk jullie ook interessant vinden). Maar voor ik dat iets over vertel, sta mij toe iets over de dag ervoor te vertellen. De dag voor gisten was ik met één van huisgenote naar sacsayhuaman (je spreekt het uit zoals en Jamaicaan " sexy woman" uitspreekt). Sacsayhusman is een Inca ruïne vlakbij mijn appartement (naast Cristo Blanco waar ik eerder over schreef). Aldaar heb ik en zogenaamde boleto turistico gekocht. Een boleto turistico is een kaartje waarmee je bijna alle Inca ruïnes en een paar musea kan bezoeken voor 130 sol (dat is ongeveer 32 euro). De geldigheid hiervan is 10 dagen helaas is de bekendste Inca ruïne (nachu pichu) niet inbegrepen. Sacsayhuaman was een zeer indrukwekkende ruïne. Het is tamelijk groot en gelegen op een heuvel die uitkijkt op Cuzco. Zeer indrukwekkend van sacsayhuaman en Inca ruïnes in het algemeen is de precisie waarmee de stenen zijn gehouwen. Hierdoor hadden de oude Incas geen cement nodig. Ook een interessant feitje wat ook duidelijk te zien was in sacsayhuaman is dat de Incas een klein beetje schuin bouwden waardoor de muren tegen elkaar aan leunen. Hierdoor is het zo dat ondanks het feit dat Cuzco af en toe door en aardbeving wordt getroffen de Inca ruïnes nog steeds enigszins overeind staan. Sacsayhuaman is naar het schijnt in de vorm van het hoofd van een puma gebouwd de rest van het oude Cuzco in de vorm van de lichaam van een puma. Niet dat je er veel van ziet, daar gaat het de Incas ook niet om. Het gaat er om of de zon en de man het zien. Ook grappig aan deze ruïne is dat er een horde alpacas graast dit geeft nogal en grappig gezicht. Anyway ik ik ratel te veel door. Laat ik alleen nog zeggen daar het en geweldige ruïne is met en aantal gigantische stenen waarbij je je afvraagt hoe ze dit in vredes naam de heuvel hebben opgekregen (onthoudt de lucht is hier zeer ijl). Ik had hier dus een boleto turistico gekocht en twee van mijn huisgenoten hebben dat recentelijk ook gedaan. Gezien de beperkte tijd om alles te bezoeken besloten we gisteren om een aantal ruïnes aan te doen. De dag begon vroeg omdat weer op tijd weg wouden gaan. We zijn rond 08:30 vertolken naar ollataytambo. We zijn hier naar toe gegaan door middel van een combi, dit is een soort minibusje die je voor 10 sol (2.70 euro) de twee uur durende reis naar ollataytambo vervoert. Nu ben ik van te voren gewaarschuwd over het reigedrag van de Peruanen maar het echt mee maken is toch en hele andere ervaring. De chauffeurs hier zijn knettergek. Ze doen zulk soort idiote dingen als inhalen in haarspeldbochten en het super scherp en hard rijdend aansnijden van elke bocht, alsof elke bocht en vijand is die je moet aanvallen. Nu heb ik me door de waarschuwingen al enigszins voorbereid op deze praktijken en met dat op het of viel de rit wel enigszins mee, al was het wel een hele ervaring. Twee uur later kwamen we aan in het dorpje ollataytambo, bekend van de gelijknamige ruïne. Deze ruïne is tegen een heuvel is gebouwd (ja ik weet dat ruïnes niet gebouwd worden maar je begrijpt wel wat ik bedoel). Dit zorgt ervoor dat ollataytambo een beetje terrasvormig is gemaakt. Ik kan het niet goed uitleggen maar op de voorkomende foto's is het wel goed te zien, erg grappig gezicht. Anyway ollataytambo is groot en zeer indrukwekkend. Ook heb je een spectaculair uitzicht als je boven bent (dit probleem heb je wel vaker in Peru). Na dit bezoek hebben we samen een taxi gepakt die ons naar drie locaties heeft gebracht. De eerste locatie waar hij ons naar toe bracht was de (drie maal raden) Inca ruïne Morray. De rit naar Morray toe was misschien nog spectaculairder dan de ruïne zelf (niet dat de ruïne zelf niet spectaculair was). De taxi bracht ons via allerlei binnenweggetjes die zelden door toeristen werden bereden. In eerste instantie ging het idee langzaam door mijn hoofd dat de chauffeur ons wou beroven omdat de weggetjes zo afgelegen waren. Dit bleek gelukkig niet het geval te zijn. De rit liet ons echter wel "het echte Peru" zien. Vrouwen die op het platteland werkten. Kuddes schapen en ezels op de weg, een groep zeehonden die poogden de taxi aan te vallen et cetera. Dit alles buiten het geweldige uitzicht. Dit soort taferelen zullen de meeste toeristen nooit zien. Na de spectaculaire rit kwamen we aan in Morray. Dit is een ruïne die in twee soort kraters zijn gebouwd. Dit zorgt wederom voor een soort en met van terrassen. Het viel mee ook op dat deze ruïnes niet heel erg toeristisch was. Dit was misschien wel logisch gezien de afgelegen plek. Zeer rustgevend zeer rustige sfeer met een prachtige uitzicht. Na Morray zijn we naar de zoutvlaktes van Maras gegaan. Dit is een groot gebied waar veel zoutsteen is in een kloof tussen de bergen. Hier wordt nog steeds zout gewonnen. Je ziet hier een soort erg met van afgehakte blokken. Spectaculair gezicht. Het leuke van deze zoutvlaktes is dat je gewoon er door heen kan lopen. Hierna bracht de taxi ons naar Urubamba alwaar we de bus terug naar Cuzco hebben genomen. Het einde van de rit was nogal onprettig gezien een jongetje achter mij op het laatst had overgeven, die maakte de laatste 20 minuten zeer slecht te verduren. Na terugkomst zijn we met ongeveer acht huisgenoten gaan eten bij een restaurant die ook pizzas verkoopt. Pizzas zijn nogal zeldzaam en duur in Peru. In het restaurant werd ook nog naar onze verrassing live traditionele Peruaanse muziek gespeeld. Erg leuk allemaal. Na wat te hebben gechilled in ons huis zijn we op het eind van de avond nog een club in gegaan waar we tot de late uurtjes hebben gefeest. Zodanig was gisten wel een erg lange dag maar desalniettemin zeer leuk met zeer veel indrukken. Man wat een prachtig land is dit toch. Gelukkig hoef ik hier nog lang niet weg.
Nu ben ik niet een persoon die tot in het kleinste detail alles wat ik op een dag beleef opschrijf. Ten eerste omdat ik dat niet wil prijsgeven maar nog belangrijker omdat jullie dat niet interessant vinden. Gisteren was echter was en dag vol met avonturen die ook graag met jullie deel (en hopelijk jullie ook interessant vinden). Maar voor ik dat iets over vertel, sta mij toe iets over de dag ervoor te vertellen. De dag voor gisten was ik met één van huisgenote naar sacsayhuaman (je spreekt het uit zoals en Jamaicaan " sexy woman" uitspreekt). Sacsayhusman is een Inca ruïne vlakbij mijn appartement (naast Cristo Blanco waar ik eerder over schreef). Aldaar heb ik en zogenaamde boleto turistico gekocht. Een boleto turistico is een kaartje waarmee je bijna alle Inca ruïnes en een paar musea kan bezoeken voor 130 sol (dat is ongeveer 32 euro). De geldigheid hiervan is 10 dagen helaas is de bekendste Inca ruïne (nachu pichu) niet inbegrepen. Sacsayhuaman was een zeer indrukwekkende ruïne. Het is tamelijk groot en gelegen op een heuvel die uitkijkt op Cuzco. Zeer indrukwekkend van sacsayhuaman en Inca ruïnes in het algemeen is de precisie waarmee de stenen zijn gehouwen. Hierdoor hadden de oude Incas geen cement nodig. Ook een interessant feitje wat ook duidelijk te zien was in sacsayhuaman is dat de Incas een klein beetje schuin bouwden waardoor de muren tegen elkaar aan leunen. Hierdoor is het zo dat ondanks het feit dat Cuzco af en toe door en aardbeving wordt getroffen de Inca ruïnes nog steeds enigszins overeind staan. Sacsayhuaman is naar het schijnt in de vorm van het hoofd van een puma gebouwd de rest van het oude Cuzco in de vorm van de lichaam van een puma. Niet dat je er veel van ziet, daar gaat het de Incas ook niet om. Het gaat er om of de zon en de man het zien. Ook grappig aan deze ruïne is dat er een horde alpacas graast dit geeft nogal en grappig gezicht. Anyway ik ik ratel te veel door. Laat ik alleen nog zeggen daar het en geweldige ruïne is met en aantal gigantische stenen waarbij je je afvraagt hoe ze dit in vredes naam de heuvel hebben opgekregen (onthoudt de lucht is hier zeer ijl). Ik had hier dus een boleto turistico gekocht en twee van mijn huisgenoten hebben dat recentelijk ook gedaan. Gezien de beperkte tijd om alles te bezoeken besloten we gisteren om een aantal ruïnes aan te doen. De dag begon vroeg omdat weer op tijd weg wouden gaan. We zijn rond 08:30 vertolken naar ollataytambo. We zijn hier naar toe gegaan door middel van een combi, dit is een soort minibusje die je voor 10 sol (2.70 euro) de twee uur durende reis naar ollataytambo vervoert. Nu ben ik van te voren gewaarschuwd over het reigedrag van de Peruanen maar het echt mee maken is toch en hele andere ervaring. De chauffeurs hier zijn knettergek. Ze doen zulk soort idiote dingen als inhalen in haarspeldbochten en het super scherp en hard rijdend aansnijden van elke bocht, alsof elke bocht en vijand is die je moet aanvallen. Nu heb ik me door de waarschuwingen al enigszins voorbereid op deze praktijken en met dat op het of viel de rit wel enigszins mee, al was het wel een hele ervaring. Twee uur later kwamen we aan in het dorpje ollataytambo, bekend van de gelijknamige ruïne. Deze ruïne is tegen een heuvel is gebouwd (ja ik weet dat ruïnes niet gebouwd worden maar je begrijpt wel wat ik bedoel). Dit zorgt ervoor dat ollataytambo een beetje terrasvormig is gemaakt. Ik kan het niet goed uitleggen maar op de voorkomende foto's is het wel goed te zien, erg grappig gezicht. Anyway ollataytambo is groot en zeer indrukwekkend. Ook heb je een spectaculair uitzicht als je boven bent (dit probleem heb je wel vaker in Peru). Na dit bezoek hebben we samen een taxi gepakt die ons naar drie locaties heeft gebracht. De eerste locatie waar hij ons naar toe bracht was de (drie maal raden) Inca ruïne Morray. De rit naar Morray toe was misschien nog spectaculairder dan de ruïne zelf (niet dat de ruïne zelf niet spectaculair was). De taxi bracht ons via allerlei binnenweggetjes die zelden door toeristen werden bereden. In eerste instantie ging het idee langzaam door mijn hoofd dat de chauffeur ons wou beroven omdat de weggetjes zo afgelegen waren. Dit bleek gelukkig niet het geval te zijn. De rit liet ons echter wel "het echte Peru" zien. Vrouwen die op het platteland werkten. Kuddes schapen en ezels op de weg, een groep zeehonden die poogden de taxi aan te vallen et cetera. Dit alles buiten het geweldige uitzicht. Dit soort taferelen zullen de meeste toeristen nooit zien. Na de spectaculaire rit kwamen we aan in Morray. Dit is een ruïne die in twee soort kraters zijn gebouwd. Dit zorgt wederom voor een soort en met van terrassen. Het viel mee ook op dat deze ruïnes niet heel erg toeristisch was. Dit was misschien wel logisch gezien de afgelegen plek. Zeer rustgevend zeer rustige sfeer met een prachtige uitzicht. Na Morray zijn we naar de zoutvlaktes van Maras gegaan. Dit is een groot gebied waar veel zoutsteen is in een kloof tussen de bergen. Hier wordt nog steeds zout gewonnen. Je ziet hier een soort erg met van afgehakte blokken. Spectaculair gezicht. Het leuke van deze zoutvlaktes is dat je gewoon er door heen kan lopen. Hierna bracht de taxi ons naar Urubamba alwaar we de bus terug naar Cuzco hebben genomen. Het einde van de rit was nogal onprettig gezien een jongetje achter mij op het laatst had overgeven, die maakte de laatste 20 minuten zeer slecht te verduren. Na terugkomst zijn we met ongeveer acht huisgenoten gaan eten bij een restaurant die ook pizzas verkoopt. Pizzas zijn nogal zeldzaam en duur in Peru. In het restaurant werd ook nog naar onze verrassing live traditionele Peruaanse muziek gespeeld. Erg leuk allemaal. Na wat te hebben gechilled in ons huis zijn we op het eind van de avond nog een club in gegaan waar we tot de late uurtjes hebben gefeest. Zodanig was gisten wel een erg lange dag maar desalniettemin zeer leuk met zeer veel indrukken. Man wat een prachtig land is dit toch. Gelukkig hoef ik hier nog lang niet weg.
Wat een enthousiast verhaal! Fijn dat je het zo naar me zin hebt. Maar om al dat moois te kunnen zien/beleven, heb je toch niet gespijbeld van je spaanse les? ;-) ( tja...: moeders leren het nooit af en het blijft lastig om te accepteren dat kinderen op een gegeven in grote mensen zijn veranderd).