Chile

Santiago 25-1-15

Ik heb inmiddels de al een tijdje Bolivia en de Andes achter me gelaten en verblijf nu in Chile. Zoals de meeste hopelijk weten ben ik nu in een paar dagen in Santiago (de hoofdstad van Chile) mijn avonturen aldaar moeten even op zich laten wachten. Ik vind het eerst een leuk idee om de verschillen tussen Chile en Peru/Bolivia uit te leggen. Alhoewel er natuurlijk verschillen zijn tussen Peru en Bolivia zijn naar mijn idee de landen redelijk gelijk, Chile is echter een ander verhaal. 

Het eerste wat opvalt is dat Chile een stuk verder ontwikkeld is en alhoewel nog niet een "westers" land is het wel erg snelle stappen zet opweg daar naar toe. Met deze extra ontwikkeling komt helaas ook een prijskaartje kijken. De prijzen zijn niet helemaal zo hoog als ze in Europa zijn, maar komen aardig in de buurt. Alhoewel ik hier heel erg zuinig probeer te doen met mijn geld (altijd zelf koken et cetera) gaat mijn geld er hier heel snel doorheen. Opzich vind ik het niet erg om tijden in wat minder ontwikkelde landen te begeven (zo erg zijn Peru en Bolivia ook weer niet hoor) is het toch fijn om in een iets meer ontwikkeld land te zijn. Het gaat hierbij om het simpele genot dat je bijvoorbeeld je WC-papier kan doorspoelen en het kraanwater kan drinken (al is het niet echt lekker). Het gaat om de simpele dingen die hier net iets makkelijker zijn wat het reizen ook net iets makkelijker maakt. Ook opmerkelijk is de waarde van de munteenheid (de Peso), Chile had in het verleden zeer veel last van hyperinflatie waardoor de munt vrijwel niets waard is, 1 euro koopt ongeveer 725 Pesos. Prijzen van duizenden Pesos of zelfs miljoenen zijn daarom niet zeer opmerkelijk. 

De tijdzone is ook heel erg vreemd. Alhoewel Chile verder van Europa is verwijderd dan Bolivia is het tijdsverschil minder groot dan Bolivia. Het tijdsverschil tussen Chile en Nederland is slechts 4 uur, het verschil met Peru (globaal op zelfde hoogte) is 6 uur. Door deze vreemde tijdzone is alles ´s ochtends pas laat open en gaat alles laat dicht. 

Het klimaat is nu hier ook heel anders dan in Peru en vooral in Bolivia, aldaar is het nu het regenseizoen. Het grootste deel van Chile is echter woestijn IPV hooggebergte en het is hier dus bloedheet (vooral in Santiago, maar daar over later meer). Opzich is het ook wel fijn om een groot deel van het regenseizoen te missen gezien de volgende etappe na Chile, Bolivia is, i.e.: regen.

Een ander groot verschil is de taal die ze spreken. Ja natuurlijk spreken ze hier spaans, maar het Spaans van de Chileene is heel anders dan dat van de Andes. Bolivia en Peru staan bekend om hun zeer goed te volgen Spaans. Ze spreken langzaam en duidelijk (alhoewel de Bolivianen een beetje zachtjes en binnensmonds praten). Na eindelijk het gevoel te hebben dat ik het Spaans een beetje onder de knie te hebben moet ik mijn trots toch een beetje inslikken in Chile. Ze spreken hier ontzettend snel en slikken delen van de woorden ook in, ook hebben ze veel woorden die ze nergens elders hebben in Zuid-Amerika. Typisch voorbeeld van het verschil in uitspreken is bijvoorbeeld te zien in de frase: "mas o menos", wat spaans is voor min of meer (letterlijk vertaald meer of minder, in de eerste dagen haalde ik de volgorde daarom ook door elkaar). Peruvianen en Bolivianen spreken het uit zo als je het leest, Chileenen echter spreken het echter uit zo als: "maomeno" (zonder de s te zeggen of enig hoorbare pauze). Kortom, ik heb hier nogal veel moeite met de mensen te verstaan ook al is mijn Spaans bepaald niet slecht (ook niet goed, maar zeker niet slecht). 

Het gedrag is ook als dag en nacht in vergelijking met Peru en Bolivia. Een typerend voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld het gedrag in het verkeer. Ik heb al verteld over het vreemde verkeersgedrag van de Peruanen. Toen ik voor het eerst in Chile kwam vond ik het rijgedrag aldaar echter nog vreemder. Het meest typische voorbeeld daarvan kan je bijvoorbeeld vinden bij een zebrapad. Het gedrag daarvoor is werkelijk in mijn opinie zeer opmerkelijk, ik heb dit gedrag werkelijk nog nergens elders in heel Zuid-Amerika gezien (al heb ik slechts twee andere landen gezien). Ik geloof dat de technische term voor wat ze doen: "stoppen" heet. Zeer opmerkelijk! Oftewel ze rijden erg sociaal en ook hun gedrag is over het algemeen ook erg gemoedelijk.

Kortom erg anders, maar over het algemeen juist erg verfrissend. Helaas wel wat duur.

Goed, dat over Chile in het algemeen, snel volgen verhalen over Santiago. Ik zou het ook erg op prijs stellen als ik wat feedback over wat voor type verhalen je van me wilt ontvangen (Oma ik beloof binnenkort een verhaal over voedsel, ben er helaas nog niet aan toegekomen. Ik heb hier wel veel over te zeggen. Het eetpatroon is overigens in Peru, Chile en Bolivia erg hetzelfde). Zijn dit soort verhalen beter dan de standaard: hier-ben-ik-en-dit-heb-ik-gedaan-verhalen? En over de zonet genoemde categorie, hoe willen jullie het zien: veel details of alleen hoogtepunten en globale indruk? Schrijf ik te veel of te weinig (al zal ik waarschijnlijk niet meer dan dit schrijven)? Voor de duidelijkheid negatieve commentaren zijn ook welkom, al heeft het commentaar over mijn taalgebruik weinig nut. gezien: (1)Ik dyslectisch ben(2) ik op spaanstalige computers geen spellingsjecker (ja deze fout maak ik bewust) heb en (3) deze blog is over het algemeen mijn enige oefening met het Nederlands en ik merk dat het wat roestig begint te worden. Kortom: het wordt helaas denk ik niet beter.