papieren realiteit

14 december 2014 - Miraflores, Lima, Peru

13-12-14 Lima
Woord vooraf: al heb ik veel avonturen beleefd in Lima, vandaag door ik iets anders dam een relaas over mijn belevenissen. Af en toe heb ik zo de behoefte om mijn overdenkingen op (metaforisch) papier te zetten, sta mij daarom toe om een vandaag met een wat andere insteek te schrijven. Vandaag poog ik mijn muizenissen te formaliseren en wat esthetischer te schrijven. Geef vooral aan of je het al dan niet leuk vindt, dan doe ik het misschien vaker.

Het is gek hoe weinig je eigenlijk van een plek waar je en tijdje verblijft ziet. Zelfs in de stad waar keer woont duurt het heel lang voor je alle straten kent. De meeste dagen zie je alleen de route van je huis naar je werk of studie en/of de route naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Het duurt echt lang voor je en stad goed leert kennen. Hetzelfde geldt voor het geval je op reis bent. In door geval zoute je vaak niet meer dan rondt de locatie van je hostel en het historische centrum. Vaak ligt je hostel dan ook nog eens in het historische centrum van de stad.

Voor mij geldt hetzelfde ik verblijf/werk nu in een hostel in de toeristische wijk Miraflores en mijn blik op Lima beperkt zich dan ook veelal tot deze wijk. Nu is dat in dit geval zeker niet erg gezien deze wijk het toonbeeld is van wat ik denk bij een tropisch paradijs: de wijk b is zeer rijk de zon schijnt hier heel vaak, het weer is goed, de zee is altijd dichtbij en het is hier heel moeilijk om met dan 50 meter te lopen zonder een parkje tegen te komen. De wijk is schoon en veilig, een van de motos van deze wijk is: "la ciudad que todos queremos limpia.". Vrij vertaald: de stad waarvan wij alleen willen dat ze schoon is.

Nu is het probleem met het feit dat wij allen zo weinig van de plek zien waar wij verblijven dat het ons gezichtsveld nogal versmald. Het is zoals de analogie van de grot van Plato. Plato zei dat alle mensen zijn alsof ze zijn geketend in een grot waar ze slecht schaduwen zien van de realiteit. Het probleem is daarin dat de mensheid denkt dat de schaduwen de realiteit is. Zo is het ook met de wijk Miraflores, het is makkelijk te denken dat gezien ik zoveel van Miraflores zie dat dit de realiteit in Lima is. Niets is echter verder van de waarheid. De gemiddelde inwoner van Lima is straat arm de andere wijken van Lima zijn erg crimineel de lucht is vuil en de straten zijn vies en vol met auto's. Hier heb ik echter slechts een glimp van gezien maar deze glimp is genoeg om het gevoel bij mij op te roepen dat deze wijk ontzettend nep is. Het tropische paradijs is een farse, een façade een papieren realiteit. Het is het gevolg van een ambtenarenapparaat die deze realiteit kosten wat kost wil bewerkstelligen. Aan de ene kant is dit zeer goed omdat deze reis"grot" een mooie plek is on te verblijven en wij vaak de schaduwen boven de realiteit verkiezen. Toch kan ik niet fee vraag loslaten wat er achter deze façade schuil gaat.

Foto’s

5 Reacties

  1. Ruth:
    14 december 2014
    De overpeinzingen vind ik interesssant, maar om met je 'mee te reizen' zijn de avonturen en bezienswaardigheden onmisbaar.
    Dus mijn advies is, neem af en toe een overpeinzing mee in je beschrijvingen en illustreer het geheel met foto's.
    Nog een tip: als je bij je foto's een onderschrift plaatst, zijn de foto's voor ons beter in het verhaal te plaatsen.
    Maar op welke wijze je alles bescrijft, is uiteraard jouw keuze en ik geniet er hoe dan ook van!
    Liefs,
    Ruth
  2. Alex:
    14 december 2014
    Houdt esthetisch schrijven niet ook in dat je mooie zinsconstructies bouwt? (sorry, kon het niet laten)

    Dit soort verhalen zijn echt supermooi om te lezen. Ga zo door :)
  3. Anne:
    14 december 2014
    Ik wil ook nog even toevoegen dat mobiele telefoons soms stom zijn. Vandaar de vreemde worden zo af en tot.
  4. Anne:
    14 december 2014
    Grrr
  5. Moeder dien:
    14 december 2014
    Ik geniet van beide soort beschrijvingen
    anne dus voor mij mag je het afwisselen.
    Ook hiervan heb ik genoten, liefs oma